Geënthousiasmeerd door mijn fanatieke triatleet als vriend en door het kijken naar zijn wedstrijden, leek het mij ook erg leuk om een triatlon te doen. Toen mijn vriend zei dat ik mee moest doen aan een van de laatste triatlons van het seizoen, de sprint triatlon bij de Amsterdamse Bosbaan, heb ik me met enige twijfel hiervoor ingeschreven. Met twee jaar hardloopervaring, driekwart jaar zwemervaring en een half jaar fietservaring, was ik heel benieuwd hoe het zou gaan. Het bleek fantastisch te zijn en ik ga hier dus zeker mee door!
Van kwart marathon naar sprint triatlon
Met een fanatieke triatleet als vriend kan het niet anders dan dat het ook bij mij begon te kriebelen: hoe zou het zijn om mee te doen aan een triatlon? Vaak heb ik Lennard als toeschouwer aangemoedigd en het zag er toch wel heel vet uit! Twee jaar geleden ben ik begonnen met hardlopen en na vele hardloopwedstrijden leek het me leuk om mezelf ook op andere vlakken uit te dagen. Aangezien de borstcrawl een lichte voorwaarde is om met een acceptabele eindtijd te finishen, ben ik in januari van dit jaar begonnen met zwemlessen. Ik kon nog geen meter borstcrawlen, de hoogste tijd dus om de techniek onder de knie te krijgen!
Eerste zwem-/fietsmeters
Hoewel de eerste zwemlessen flink tegenvielen (na één baan was ik al toe aan een lange zuurstofpauze), merkte ik op een gegeven moment dat mijn zwemconditie zich toch verbeterde. Mooi! Maar dan was er nog het derde onderdeel: het fietsen. Hiermee ben ik afgelopen voorjaar begonnen. Mijn schoonvader had nog wel een wielrenfiets in de schuur staan die ik mocht hebben. Zowel hij als Lennard hebben er jaren op gefietst, maar ok, je moet ergens mee beginnen! Toen wees Lennard me op een van de laatste triatlons van het seizoen: de sprint triatlon bij de Amsterdamse Bosbaan (750 meter zwemmen, 20 km fietsen en 5 km hardlopen).
Ingeschreven
Na lang twijfelen heb ik me op het laatste moment, een week van tevoren, ingeschreven voor deze 1/8ste. Spannend! Zo’n anderhalf uur voor de start was ik aanwezig, waar ik bij de inschrijfbalie een envelop met alle benodigdheden kreeg. Zoals een chip die je bevestigt om je enkel en ervoor zorgt dat van elk sportonderdeel en van de wissels je tussentijden worden registreerd. Verder een aantal stickers met je startnummer die je moest vastplakken onder je zadel, op je helm en op je tas. Mijn fiets kon ik alvast in het rek klaarzetten, waarna het tijd was om warm te lopen en mijn wetsuit aan te trekken!
Nulmeting
Onder mijn wetsuit had ik een trisuit aan waarin je zowel kunt zwemmen, fietsen als hardlopen. Badmuts en zwembril op, ik was er klaar voor! Het was prachtig zomers weer en na mijn warming-up had ik wel zin om het koele water in te springen. Gelukkig viel het met de zenuwen wel mee, ik had toch niet al te hoge verwachtingen. Deze wedstrijd zag ik meer als een soort nulmeting. Deze winter zou ik gerichter op alle onderdelen gaan trainen, zodat ik in het voorjaar beter voorbereid aan wedstrijdjes zou kunnen meedoen! Natuurlijk is het goed trainen met interval en fartlek (best verschil overigens) en zo mezelf voor te bereiden.
Het startschot
Om 15.00 uur startte er een wave met alleen heren en vijf minuten later waren wij, allemaal dames, aan de beurt. Het startschot klonk en omdat ik nog niet bepaald tot de snelste zwemmers behoor, begon ik aan de zijkant. Met het zwemmen duurt het altijd even voordat ik in mijn ‘tweede adem’ kom, dus in het begin had ik nog veel moeite om mijn ademhaling onder controle te houden. Iedereen weet wel dat je door te trainen of te bewegen je conditie kunt verbeteren, en kent al de voordelen neusademhaling. En alle benen en armen die me de eerste meters om de oren sloegen, hielpen ook niet mee! Maar na een tijdje kwam ik in mijn ritme en kon ik zo voor mijn gevoel nog wel even doorzwemmen.
Het water uit!
Steeds is het goed opletten dat je in de juiste richting naar de boei zwemt, dus om de zoveel slagen bepaalde ik even mijn richting. Op een gegeven moment haalde ik langzamere zwemmers van de wave voor ons in die inmiddels waren overgegaan op de schoolslag. En sneller dan verwacht, was daar alweer de kant! Flink buiten adem rende/strompelde ik richting mijn fiets, terwijl ik mijn bril en muts afdeed en de bovenkant van mijn wetsuit afstroopte. Aangekomen bij mijn fiets schopte ik ook de onderkant uit waarna het tijd was om mijn natte haren weer droog te fietsen.
Fietsen
Aangezien dit groentje nog geen fietsschoenen had, zou ik gewoon met hardloopschoenen fietsen. Dus schoenen aan, band met startnummer om, helm en zonnebril op, en weer door! Met de fiets aan de hand rende ik de transitiezone uit waarna ik voorbij de drempel op de fiets mocht springen. Vier rondjes van 5 km om de Bosbaan was het vooruitzicht. Snel stelde ik mijn sporthorloge in op ‘fietsen’, zodat ik precies kon zien hoe snel ik ging en vooral: hoeveel kilometer ik nog moest… Het wielrennen ging best aardig, gemiddeld 30,5 km p/h.
Wind
Het parcours had de vorm van een vierkant maar toch had ik voor m’n gevoel continu tegenwind. Wanneer iemand mij inhaalde, probeerde ik dus zo veel mogelijk een stukje mee te liften in diens luwte (vrouwen mogen dat wel toch). Na vier rondjes was het wisseltijd en fietste ik weer naar de transitiezone. Voor de drempel moest je afstappen en snel vloog ik met m’n fiets naar het rek. Aangezien ik m’n hardloopschoenen al aan had, hoefde ik alleen mijn helm en bril af te gooien en kon ik het laatste onderdeel, dat tevens mijn beste en favoriete onderdeel is, ingaan. Bewaar altijd het leukste voor het laatst!
Hollen
Men had me al gewaarschuwd dat het lopen wat raar zou aanvoelen omdat de fietsverzuring nog in je benen zit, en dat was inderdaad het geval. Gelukkig werd dit al snel minder. Vijf kleine rondjes van 1 km moesten er worden gelopen voordat je het pad mocht afslaan richting de finish. Na 200 meter stond daar ineens Willem, een maat van m’n hardloopvereniging Loopwijzer. Leuk! Zijn aanmoedigingen hielpen me goed en ik schakelde over naar een tandje sneller. Leuk om weer wat mensen in te kunnen halen na bij de vorige onderdelen juist veel te zijn ingehaald!
PR op 5 km
Weer verderop stonden mensen van Lennards triatlonvereniging De Dolfijn, en aangezien ik in zijn trisuit liep met het logo van De Dolfijn, was ik goed te herkennen. Altijd leuk die aanmoedigingen! Mentaal doen vijf kleine rondjes het goed. Je hoeft alleen maar af te tellen en dan ben je er al! Hoewel ik erg moe was en mijn lichaam wat protesteerde, ging het lopen goed en kon ik tot het laatst alles eruit halen. Kennelijk zo goed dat ik een PR op de 5 km heb gelopen (blijkbaar helpt eerst een stukkie zwemmen en fietsen mij om goed op te warmen voor het hardlopen ;)).
Finish!
Eindelijk was daar de finish en na een klein sprintje was dit drie-in-één-pretpakket voorbij. Het was fantastisch! Ik kan niet anders zeggen dan dat het een enorme kick geeft om aan een (klein) triatlon(netje) mee te doen, ook al was het in vergelijking met een volledige triatlon maar een mini-afstandje. Dit smaakte absoluut naar meer en dat ik uiteindelijk als 20ste van de 206 dames ben gefinisht, is ook wel een opsteker én boven verwachting!
Totale tijd: 1.21.29 (zwemmen: 15.53, fietsen: 40.19, hardlopen: 20.33)
Auteur: Leonie Schuitemaker
Een mooi nieuwe trisuit is natuurlijk onmisbaar bij de triatlon. Snelheid van aantrekken en uittrekken, drijfvermogen en bewegingsvrijheid zijn de belangrijkste eisen!
Bekijk in de shop
Bij het online kopen van een Trisuit is betrouwbaarheid, snelheid en uiteraard een goede prijs belangrijk.
Vergelijk de prijzen van onze favoriete shops die snel en vaak gratis leveren en ze meestal ook echt op voorraad hebben:
